Kayboluş Biçimi Şiiri - Gülce Kul

Ne kağıda döktüm ne duvarlara içimi,
Anla ki bu benim kayboluş biçimim,
Kaybediyorum her şeyi bir sicim,
Anneme sorsan ben bir hiçim.

Ellerimden kaydı her şey usulca,
Üzülür insan derdinden vurulunca,
Kendime ait huzurlu yollar bulunca,
Boşalır taşan bardak dolunca.

En sonuma varmak istiyor bedenim,
Sen kaçtın ben kaldım daha ne diyeyim,
İstiyorsun ki sana sevdalı iken biteyim,
En iyisi ben hayatından usulca gideyim.