Kayboluş 1 Şiiri - Rahmi Tuncel

Sonradan anlarmış insan
O kişinin doğru olduğunu
Herkes yalan dolan mı
Tek gerçek senmisin ki
Yoksa senmi yalan dolansın
Aldanmışım oysa senmiş güzel olan
Gözün güzelliği olmasa gerek
Ruhumun ahengini titreten senmişsin
Kalbimle aklım arasında çatışmayan
Nedensizce aklıma gelen kalbe düşen
Benide peşinde düşüren
Yıllarımı serdim önüne sevdim işte
Gelirken ümitlice
Seninle sensiz habersizce
Giderken kırıp üzmeden gidişimle
Yaşarken saf ve temizce
Koy kalbine elini
Varsa hayatında biri
Bilmiyorsa sevmeyi
Anlamıyorsa kafiyeni
Üzmesin seni
Bozmasın o ritmi
Bu kayboluşun ardından bir çıkış şart oldu
Biraz acıyacak ama
Ben böyle değilim
Hissiz hevesin tatlı yanı çıkıyor
Kötü olmadan iyiyi bulamayacağım
Elveda kalemlerim kayboluşum bitince uğrarım...