Kaybolmuşum Şiiri - Gönül Kütük

Bir iyisin bin kötü, bilmem hangi tarafsın
Uzaktan baksan güçlü, yanımda bertarafsın
Elaleme muamma, Rabbim’e itirafsın
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın

Senin varlığın bana sinemden bile yakın
Benden gayrı kim sevdi etrafa dönde bakın
Yüreğim ellerinde onu incitme sakın
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın

Yüzünde melek nuru, ak beniz mi sevgili
Gülünce çocuk gibi pek şeniz mi sevgili
Gözlerin mavi rüya, gök, deniz mi sevgili
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın

Seni sevmezse kalbim kan dolu aciz ettir
İstersen inan bana istersen yemin ettir
Sevdanla yoğur beni kahrın cana nimettir
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın

O yar gamsız umarsız, ne iter ne kaldırır
Gülü dalından eder, bülbüle can aldırır
Kavuşamayacaksam hasretinden öldürür
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın

Gülruba divanedir, sevmeye kıyamadım
Ruhumdaki söküğü, vicdanımla yamadım
Dağlandım ateşinde, yanmaya doyamadım
Kaybolmuşum arafta, beklediğim vuslatsın
Kuruttuğun gönlümü, gözyaşlarım ıslatsın