Kaybolmuşsun Şiiri - Özlem Saba

İlk acı değil bu
Son da olmayacak

Sevmenin ötesini görmek istemiştim sadece
Aşk’ın

Evine dönmek isteyen bir meczup gibi
Bulunduğum yerden de koptum

Şimdi izler bırakıyorum kendime
Yolumu bulmak için

Su kenarlarına sözcükler
Dağ başlarına ölümler

Bir de öpücükler var
Dudaklarına hiç konduramadığım

Fakat damlalar siliyor izlerini yolumun
Yüzünün coğrafyasına mülteci düşüyorum

Daha büyük bir hüzne terk ediyor gözlerin beni
İçi tonlarca dolu bir havuza düşer gibi

Ah bir bulsam diyorum
Gözlerinin ipek yolunu

Kalkacağım
Yıkılmayacağım biliyorum ama
Daha bundan yıllarca evvel
Küllerin savrulmuş senin de maviliklere
Tıpkı benim gibi, kaybolmuşsun

Özlem SABA