Çekiliyor...
Çekiliyor damarlardan kan,
Bir deniz gibi mutluluk yatağından.
Her şey düşüyor,
Hüzünler asılmış dallarına ağaçların;
Dayanamıyor kırılıyor,
Yapraklar düşüyor.
Yere düşmeden eskiyor yağmur taneleri.
Gün doğmadan sabah eskiyor.
Geceyi bağlamış rıhtıma kayıkçı.
Vadiler açıyor göz yaşı yanaklarda;
Yüzler eskiyor.
Saçlar beyaz, gözler kanlı, ten beyaz,
Eller titrek, beller bükük;
Doğarken ilk nefeste
Bedenler eskiyor.
Yıkılıyor...
Bir gece yatmadan önce,
Hafif bir müzik,
Çekerken tütünü parmak uçlarına kadar;
Umutlar yıkılıyor.
En tazesini, bayatını, iğrencini,
En doğal olanını hiç dinlemeden;
Yıkıyor mantık hayalleri.
Bir acı tutuşturuyor avuçlara;
Ölü yok, yolcu yok, dert yok,
Kanama var;
Yürekler acıyor.
Hayaller yıkılıyor.
Nereye koydum ben bunu?
Kayıp mı ettim? Şimdi buradaydı.
Otur. Sakin ol. Bir daha düşün.
En son neredeydi?
Kayıt Tarihi : 25.5.2004 18:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
