Kaybettik Şiiri - Ahmet Sarıtaş

Bugün hasrete bir dem daha vurmak için yazdım

Hakikat sayfalarını teker teker karıştırırken, sensiz geçen günlerimi bir bir irdeleyerek.
İçim hergün cayır cayır yanarken ben sessiz sessiz ağladığım geceleri yazdım.
Gidebilirsin benden. Gitme dersem herkesten önce Allah'a mahçup düşerim
Kendimi boşverdim artık.
Şimdi sen kimi seviyorsun, gece boyunca kimle konuşuyorsun ya da kimi hayal ediyorsun bilmiyorum. Tek bildiğim ben hala yıkılan hayallerin enkazından çıkamadım.
Hani sen demiştin ya hayatına bensiz devam et diye... İşte ben hayatıma ne sensiz ne de bensiz devam edebiliyorum.
Sen kendinle beraber beni de benden aldın

Bugün hasrete bir dem daha vurmak için yazdım

Sağdan soldan senin haberlerini almayı da bıraktım.
Merak etmediğinden değil, Açtığın yarayı daha fazla deşmemek için.
Ben hep aşk efendim aşk dedikçe "ne aşkı oğlum bırakın şu işleri canınız yanmasın" derlerdi.
İnanmadım
İnanmak istemedim.
Yoksa aşk güzel değil miydi? Yada ben aşık değil miydim.
Şimdi bana gelsen sevgimi yine önüne serer hoşgeldin sultanım derim.
Herkesin neden kabul ettin deyip yüzüme tüküreceğini bilsem de seni kalbimin en güzel köşesine oturtur kalbimin kapısını kitlerim.
Hayırdır kalbinde değil mi şuan diye sormayın? Ben onun varlığını kalbimle sevdim, yokluğunu tüm bedenimde hissediyorum. Adını anarken titreyen sesim, resmini görünce titreyen elim, dizim, ayağım.. yokluğunda ağrıyan kalbim... Henüz 20'li yaşlarda 70'i görmüş gibiyim.

Bugün hasrete bir dem daha vurmak için yazdım

Beni uçsuz, bucaksız bir yere bırakmanı isterdim. Hiç yoktan güneşe doğru yürür doğuyu da doğruyu da bulurdum. Sen beni yıkılan hayallerimin altında bıraktın. Ben gün yüzünü dahi göremedim.

mevla da olan aşkı Leyla da arayan mecnun
Aşkından dağlara çıkan Ferhat
Onların hepsi hikaye artık.
Mecnun Leyla yerine mevla yı arasaydı aşkı bulurdu.
Velhasıl hepsi kaybetti, biz de kaybettik.