Kavuşacağız Şiiri - Aybala Şahinoğlu

Bir gün bu yollar bitecek sevgilim,
Hasret, taşlarını yitirecek sonunda.
Gökyüzü aydınlanacak karanlığın ardından,
Ve biz, o ışığa koşacağız.

Ellerim ellerini bulacak nihayet,
Aradığım o sıcaklık dönecek avuçlarıma.
Yıldızlar şahidimiz olacak o gece,
İmkânsızlık kelimesi silinecek sözlüğümüzden.

Engeller mi? Birer birer yıkılır önümüzde.
Dağlar bile eğilir aşkın karşısında.
Korkular uzaklaşır, gölgeler dağılır,
Ve biz, birbirimize ait oluruz yeniden.

Zaman mı? O da durur sevgimizin önünde,
Ne yıllar, ne mevsimler ayırır bizi.
Dünya dönmeye devam etse de bildiği gibi,
Biz, kendi zamanımızı yaratırız.

Bir gün bu ayrılık son bulacak sevgilim,
Gölgeler yerini güneşe bırakacak.
Kavuşmanın ilk anında
Kalbimiz aynı ritimde çarpacak.

Gözlerin… O gözler bir daha ayrılmayacak gözlerimden.
Sonsuz bir deniz gibi akacak içime.
Yılların yükünü bir anda unutturacak,
Ve biz, o an tekrar doğacağız.

Hiçbir kelime yetmeyecek o ana,
Sessizlikte bile konuşacağız biz.
Her nefesimiz bir diğerine ulaşacak,
Ve biz, sonsuzluğu bulacağız gözlerimizde.

Biliyorum, imkânsızlıklar sardı etrafımızı,
Ama aşk, her yolu aşar sevgilim.
Gökyüzünde en uzak yıldız bile,
Bir gün gelir, yere iner bizim için.

Birlikte yürüyemedik yollarımızda belki,
Ama kalbimiz hep aynı yöne aktı.
Ve şimdi biliyorum, ne olursa olsun,
O yolda kavuşacağız sonunda.

Bir rüya değil bu, bir masal da değil,
Gerçek, en saf haliyle bizimle.
Sen ve ben, uzaklardan koşarak,
Birbirimize kavuşacağız.

Çünkü aşk, sadece bir vaat değil,
Aşk, göğüs germektir imkânsızlıklara.
Ve biz, bu sevdayla büyüyen iki yürek,
Sonunda aynı gökyüzünde buluşacağız.