Cananın aşkında kavrulan canlar,yandıkça pişer.
Yanan şu gönüllerde arzular,hasretin korunu üfler.
Karanlığın gölgesinde geceler,yanık sabahı özler.
Küllerde savrulur tüm aşıklar,sevinçle kavrulurken.
Hülyaların yanarken,kırık aynaların derin tozlarında.
Ağlarsın,dalları kırılmış al rengi güllerin yaprağında.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta