Kavgam var hayatla Şiiri - Engin Özcan

Kavgam var hayatla,
Yediğim yumrukların hepsini tanıyorum,
Küçücük elleriyle çocukluğum tokatlıyor yüreğimi.
Gençliğim, ergenlik düşlerini ve kavgalarının acımasızlığını taşıyor tenime
Kavgam var hayatla,
Yediğim tüm yumruklar birer akraba..
Acemi bir sevişmenin morlukları gibi tenimdeki halkalar,
Acemi bir kavgacı gibi dayak yiyorum.
Gözümü oyan parmak,
Tecavüze yeltenen kırışmış deri,
Bu hoyrat yürek,
Acımasız düşünceler,
Bu korkan yürekle kan bağım var sanki.
Duygularımı boğazlayan cellat akraba..
Kavgam var hayatla...
Bu çığlık, bu sessizlik,
Saniyelik her susuş,
Ve nefes arası boşlukların hepsi aşina.
Otobüs duraklarındaki yüzler,
İçimdeki yüzsüz,
Yüzümdeki duygular akraba..
Kavgam var hayatla..
Morgda mor bir sevişme bekliyor beni.
Steril eldivenleriyle bir kadın giriyor rüyama.
Gördüğüm düşler,
Yaşadığım ve öldüğüm her saniye akraba..
Tıpkı solucanlar ve kemirgenler gibi,
Pamukta yetiştirdiğim fasulyelerim gibi,
Tanıdık geliyorum hayata.

16/12/2004
Engin