Kavgam (*) Şiiri - Cumali Karataş

Ölümcül mermileriyle yaşamın,
Bir makam odasında kurşunlandım bu sabah.
En hoyrat duygularla özdeştim sanki...
Örümcek ağı hücresinde
Başlamıştı mahpusluğum.

Ağlamak istedim;
Gömülüp karanlığına o hüznün...
Sürünüp,
Gururun mayın tarlalarında;
Darağacında ipe gitmek.

Orduları kılınçtan geçirilmiş, tutsak
Bir kumandan gibiydim.
Bir yenilgi daha eklenmişti
Hayat kavgamdaki savaşlarıma.

Nisan bir şakası dedim.
Önce inanmadım.
Gerçekler yaşamımı sardı
Düğüm düğüm.

Dayan dedim.
Dayan acılı yüreğim...
Aldırma ekmek aslanın ağzında dediklerine.
Diren, onurun gücüyle yine de.
Düşsek de barbar bir umudun pençesine.

Dayan, diren dedim…
Kuşan zırhını bedenimin.
Yeni bir savaşa giriyoruz seninle.
Ölümse ölüm, kalımsa kalım...
Söz veriyorum aydınlığa çıkaracağım seni
Gücüne güven yeter ki sen ellerimin.

(1 Nisan 1981-Zile)

*(Mersin Sanat Edebiyat/sy:6-Aralık-Ocak-Şubat 2022/2023)