Kavanoz Şiiri - Ali Tahir

Seviyorum diyorum kavanoza,
Gülüyor.
İnsansın, yalan sizin sevdalarınız...
Hayır diyorum öyle olsa acır mıydı,
Bu kadar sol yanım?
Çarpmışsındır bir yere diyor, inanmıyor.
Ben ağlıyorum, o ise yine gülüyor.

Unutamıyorum diyorum kavanoza,
Gülüyor.
Bu da geçer, unutursun diyor.
Peki ya her çektiğim nefesle yanan ciğerlerim,
Ya da her yutkunduğumda boğazıma oturan o yumruk,
Onlar nasıl geçecek?
Hayır diyorum unutmayacağım,
Ben ağlıyorum, o ise yine gülüyor.

Yaşamak istemiyorum diyorum,
Gülüyor.
Al diyor, bölüyor kendini keskin parçalara.
Beklemiyor ama kesiyorum bilek damarlarımı.
Akıyor ellerime ve parmaklarıma,
Ama akan kan değil sensin,
Acıyan bilek değil kalbim.
Tamam diyor, inanıyorum sana gerçekten seviyormuşsun.
Hadi gidelim hastaneye!
Gülümsüyorum, sana unutamıyorum,
Yaşamak istemiyorum da demiştim,
Onlara da inan artık.
Kavanoz ağlıyor,
Ve son parçan da terkediyor beni,
Ben ise yalnız ölüyorum.