Kavak Ağaçları Şiiri - Cemal Murat

Soğuk bir sabaha açıyorum gözlerimi
Küçücük penceresi olan odamda
Günlerden cuma aylardan kasım
Geceden dinmeyen Rüzgarın uğultusuna
Yağmurun sesi eşlik etmeye başlıyor
Sonra bir bal arısı konuyor pencereme
Bu soğuk kış ayazında uyuyorken tabiat
Bir şeyler anlatmak istiyor sanki
Fakat dayanamayıp dönüyor yuvasına
Karşı dağların eteklerini sisler yalıyor
Dökülen yapraklar uçuşuyor rüzgarda
Uzun kavak ağaçları dans ediyor adeta
Kendimi onlara benzetiyorum tamda
Her sert rüzgarda devrilecek derken
Tekrardan dimdik ayağa kalkmalarını
Birden bir sıcaklık yayılıyor damarlarıma
Yaşama arzusu ağır basıyor tüm yorgunluklara karşı
Tüm olumsuzlukları bırakıp bir yana
Kavak ağaçlarının dansını seyrediyorum
Bu meşakkatli hayat yolcuğunda
Her sert poyrazda yıkılmamam gerektiğini
O dik başlı mağrur ağaçlardan öğreniyorum