Kavak Ağacı Şiiri - Hüseyin Karahan

KAVAK AĞACI

Bir kavak ağacının altında başladı hikayemiz
Kahveyi yudumlarken tutuştu ellerimiz
Farkında olmadan yeşerdi sevdamız
O an sessizliğe daldı gözlerimiz

Yıllarca bitmeyecek sevdanın fitili ateşlendi
Bağlılığım belki de gizemli sözlerdi
Hayatıma girişin kalbime huzur oldu
Karlı dağlarımda seninle buzlarım eridi

Kısa zamanda sevda oku ile vuruldum
Deli çağlarımda senin ile duruldum
Görmedim kimsede sen gibi güzeli
Aşk treninde seninle yollara koyuldum

Ömrüm sonuna kadar beraber olsun istedim
Bu sevdanın sonunda ayrılığı düşünemedim
Bir anda bitti belki farkına varmadan
Yaşanmış anılarımı seninle süsledim

Şimdi yoksun belki de çok uzaklardasın
İzin verme gözlerin hiçbir zaman ağlamasın
Alışamadım sensizliğe hâlâ seviyorum
Kalbimde saklıyorum seni kimse duymasın