Katlivacip Saatler Şiiri - Deniz Gece Ma ...

Sen adam
Varlık ile yok arasındaki
O derin
O naif o buğulu sesin tek sahibi
Yürek hanemdeki soru işareti
Kim bilir kaç geceyi şahit ettin yalnızlığına
Kaç gece konuştun avucunda kalan siyah beyaz resmimle
Belki de yoktu cesaretin
Belki de kanıyordu ellerin
Korktun
Kaçtın
Belki de yalnızlıktı seni korkutan
Sonra bir ses git dedi buralardan
Aldın valizini çıktın yola
Gittiğin her yol bana çıktı sen görmedin
Baktırdığın bütün fallarda adım geçti sen duymadın
Geceye anlattın içindeki benleri
Bulutlarla dertleştin
Ve güneşin kirpiklerine taktın umutları
Yağmurlar bile ıslatamadı bedenini
Sen aşkın narında yandın yandın be adam

Uzansan tutacak kadar yakın
Haykırsan duyuramayacak kadar uzaktım sana
Kelimelerin aciziyeti yoruyordu yüreğini
Sustun
Sustukların kanattı en çok yüreğini
Her sabah baktığın aynalar yabancı oldu sana
Özledim demeye varmadı dilin
Demli bir çay kokusu
Yazılmamış bir şiir
Edilmemiş dua
Ve söylenmemiş söz oldu varlığım
Ne zaman kalemi yüreğine batırsan beni yazdın
Ne zaman bulutlara takılsa gözlerin gözlerimi aradın
Hasret kaldı kulakların sesime nefesime
En çok yüreğin yandı
Kırık ellerinde umutlar eriyip aktı
Ve sevmemeye yeminler etti dilin

Sen adam
Ellerin mi yoktu
İsteseydin ellerimi keser verirdim sana
Ayakların mı yoktu
İsteseydin kırar sererdim yollarına
Dilin mi yoktu dilin
İsteseydin lal ederdim bütün sözcükleri
Secdeye vardırırdım önünde
Ama sen ne duydun
Ne gördün
Nede bir saniye yaşattın beni
Yine görme olur mu
Yine bilme
Ben bu gece özgür bırakıyorum içimdeki senleri
Tıpkı özgürlüğe kanat çırpan martılar gibi
Ama sen unutma sevdiğim
Unutma olur mu
Ben deniz
Sen ise martı
Ve martılar sevdiği denizden asla gitmezler
Şimdi kapat adımı bir kere bile yazmadığın gönül defterini
Katli vacip saatlerin son demlerindeyiz
Ve ben yüreğimi asıyorum
Sevgili
Asıyorum