Kasvetli Bir Park Şiiri - İsacan Yelken

Veda olsa da, veda edemedim.
Kasvetli bir parkın ölüm bankında,
Otururken buldu vuslatsız kaderim;
Konuşsun dudakları da kederden.

Gözleri cehennemin kömürüydü;
Sorsan bana, hiç yanar mıydım böyle?
Ömrümse artık bir fasık ömrüydü;
Busesi yoktu, bakışı buseydi.

Ölüm bankında vakit de durmuştu;
Ortalama insan ömrü yetmişken,
Vaktin de vardı, vadesi dolmuştu.
Ölüm nedeni vade değil: veda.

Gözlerime bakmıştı hem de son kez;
Göz bebeğimden düştü cehennemi.
Kasvetli bir parksa artık bir enkaz…
Ne günah işlesem de giremedim
Berrak sular akan cehennemine.
Veda olsa da, veda edemedim.