Kaşları Ömrümün Parantezi

kaşları ömrümün parantezi gibiydi
her cumartesi
açtı
kapadı

çok sevdim
çok terletti geceler boyu
bazen pencerelere vurdum kendimi
sokak lambaları kirpikleri gibi damlıyordu
kim nereden bilecekti ki
bileğinin hakkıydı ellerindeki
hakkını teslim ettim
çünkü ne zamandır
ben de böyle bir sevgiye hasrettim

kaşları ömrümün parantezi gibiydi
çok sevdim
çok iyiydi

daha başka iyilikler için belki
açtı parantezi
artık ziyan oluyor
çarşaflarda buruşmayan her cumartesi