Kasım’ın Uykusu Şiiri - Seyrani Göl

Kasım’ın uykusu ağır,
gökyüzü kurşuni bir battaniye gibi
örtüyor toprağı.
Sular bulanık,
rüzgârın dili daha keskin artık.

Ağaçlar, çıplak bedenleriyle
suskun bir dua ediyor;
köklerinde saklıyor
yazdan kalma sıcaklığı.

Kasım,
senin sokakların ıslak ve ıssız,
her köşe başında
bir vedanın izi var.

Geceler uzun,
düşlerse yorgun yolcular gibi
dolaşıyor karanlığın içinde.
Bir yalnızlık sığınağına dönüyorsun
ve kalbime
usulca kapanıyorsun.

Ben de uyuyorum seninle,;
derin, karanlık bir uykuda
sessizce gömülüyorum
kendi içime.

Bir ses arıyorum bazen,
çiy tanelerinin içinde saklı
ince bir hatıra gibi.
Sen sustukça
ben de içimdeki bütün ışıkları
birer birer söndürüyorum.
S.GÖL