Kaside-i Leyl-ü Nûr Şiiri - Kara Çocuk 2

Sebeb sensin doğan her sabahımın,
Ziyâ sensin, gönül mahzûn, devâ sensin.

Cihân sensiz bahâr olmaz bana,
Ne varlık var, ne de bir cân, duâ sensin.

Rızâdır aşkın en derin nefesi,
Huzûr sensin, tevekkül, saf safâ sensin.

Benim hâlimde Mecnûn gölgesi var,
Ki aşkın şerhidir, ey dil, belâ sensin.

Gözüm, her secdede senle dolar,
Ne âlem var, ne ben, yegâne mâ sensin.

Gecemden doğdu bin mısra-ı nûr,
Sükûtum şi’r olur, her harf nidâ sensin.

Benim bahtımda yazgı varsa, yaz,
Ki vuslat nâmına her hayr, recâ sensin.

Cemâlin karşısında söz biter,
Kalem kırgındır artık, imlâ sensin.

Rızkım bölünse elinle, yeter,
Bu ömrün kadrini bilmem, atâ sensin.

Bir gün nasîb olur, vuslat erişir,
Benim duâmda hem sabrım, hem âs sensin.

Eğer son demde göğsümde doğarsan,
Dudağımda “Elhamdülillah” — duâ sensin.