Kârûn Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Rivayetlere göre Mûsanın akrabası
Zengin ve cimri Karun imiş mülkün babası

Fıravnlar zamanında eski Mısır ilinde
Allâha isyan etmiş zenginlik günlerinde

Tarihçiler diyor ki Kârûn sihirbaz imiş
Mûsadan ve Hârûndan madencilik öğrenmiş

Elindeki serveti kimyagerlikten almış
Yahut Hazreti Yusuf hazinesinden çalmış

Çeşitli hikayeler efsaneler söylenir
Kendisi için nankör hem de küfürbaz denir

Kârûn halk arasına debdebeyle çıkarmış
Onlara tanrı gibi yükseklerden bakarmış

Gösterirmiş kendini yeşil elbisesiyle
Çıkarmış gezintiye üç yüz cariyesiyle

Zekât vermemek için bahaneler verirmiş
Tevrâtın emrettiği zekâtı vermem dermiş

Kârûnun işlediği günâhlar sebebiyle
Hayâtı sona ermiş helâk edilmesiyle

Böylelikle nasihat verilir insanlara
Mala mülke güvenip düşmeyin hüsranlara

Kârûn gibi sizler de tamahkarlık yapmayın
Tarihten ders alarak yanlış yola sapmayın

Divan edebiyatında şairler bunu sezmiş
Onun karakterini kalemleriyle çizmiş.

Mâl ile mülk etme heves
Kârûna bak Fağfûru gör
Şeyhî

Nice geçti yere Kârûnu gör dînâr sevmekten
Zatî

Olur dünyâya mâyil cem edeler
Geçer âhiri de Kârûna benzer
Muhibbî

Zîr-i hâk ol gerek menzilin âhir nidelim
Mâline mâlik imişsin tutalım Kârûnun
Bâkî

Malı artan kişinin zâtı tenezzül eyler
Şâhid-i sadık olur bu söze hâl-i Kârûn
Ubeydî

Sîm-i eşkim neme yarar nazar etmez ana yâr
Yere geçsin nideyim genc imiş Kârûnun
Hayâlî

Genc-i sîmin mâl-ı Kârûn gibi âhir yer yutar
Akçesine tapınıp hiç olmasın mağrûr berf
Ubeydî