Yükseklerde uçan kartalımı
Sakın vurmasınlar....
Onsuz bırakmayın ovalarımı
Süzüldükçe gök yüzünde,
Bulutlar selamlasın onu.
Kartalımın kanatları üç arşın.
Gün doğarken başlar uçmaya
Hep gök yüzünde selamlar onu,
İlk ışıklarıyla altın güneşim
Kartalım, eşim, dostum, can yoldaşım.
Ne hoyrat rüzgarlar gördü o,
Hep yükseklerde uçtu.
Bir solukta geçerdi alanları,
Keskin gözlerine kestirmesin bir kez,
En yükseklerdeyken bile,
Bir solukta yakalardı yılanları.
Kayıt Tarihi : 13.2.2008 03:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yeni bir tad keşfettim
sanırım aynı kandan geliyoruz
aynı mecranın suyunda boğulmuşuz
tanıştığıma sevinçliyim ve bu hep sürecek sanırım
saygılar sunarım
güzel anadolu'lum
TÜM YORUMLAR (2)