Aynı sokakta, tek yönde, karşı karşıya,
Birbirimize bakışır bir hâlde.
Kalabalığın içinde, sen ve ben sadece,
Gözlerine gözlerime daldığında.
Kalplerimizin aniden birbirine ısınması,
İçimiz cıvıl cıvıl, ikimizde de bir hoşlantı.
Öylece dikili vermişiz, sokakta kala kalmışız,
İkimizde de çıt sesi yok, sustuk vermişiz.
Onca gürültünün içinde sesleri duyamaz,
O kadar insanın arasında kimseyi göremez.
O kalabalıkta hareket bile edemez,
Gideceğimiz yere varamaz olmuşuz.
Zaman geçmesine rağmen eylemsiz,
Ayaklar çivili gibi yere sabitlenmiş.
Dudaklarımız mühürlü sanki, açılmaz,
Sesimiz çıkmıyor, konuşamaz olmuşuz.
Donu açılan bir su gibi açılı verdik,
Sonu belli olan bir yere gidi verdik.
Bir çay bahanesiyle konuşu verdik,
Birbirimizi dinlerken kaybolu verdik.
Sen ne kadar da tatlı dilli, hoş sohbetlisin,
Dinledikçe, dinlettirdin bana kendini.
Arada tebessüm etmen rüya da hissettirdi,
Birbirine düğümlü halatlar gibi sımsıkı.
Her şey konuşuldu, şimdi dönme vakti,
Kalktık masadan, birbirini anlayan iki kişi.
Sen evine, ben evime, ardı ardına adımlarla,
Böyle mutluluk bugüne kadar yaşanmadı.
Tamamen hayal ürünüdür.
Ali AdmışKayıt Tarihi : 31.1.2025 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir rastlantının büyülü başlangıcını anlatıyor. Kalabalık bir sokakta, kalabalığın gürültüsüne rağmen yalnızca birbirlerini gören iki insanın, bakışlarla başlayan ve zamanla bir sohbete dönüşen bağını konu alıyor. İlk anın heyecanı, kalbin hızlı atışı, sessizlik içinde sadece gözlerin konuştuğu o büyülü atmosfer şiire yansımış. Ardından, bir çay bahanesiyle başlayan sohbetin, iki yabancıyı kısa sürede yakınlaştırıp sımsıkı bağlaması şiirin merkezinde. Hikaye, sıradan bir karşılaşmadan doğan özel bir anın, saf mutluluğun ve heyecanın dile getirilmiş hâli.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!