Yasaktı düşüncelerim, senden önce bana.
Kaç sabahı sen düşünceleri olamadan boşu boşuna güneşin doğuşuna bakışım.
Akşamın kararlaşmasına ulaşmadan defalarca saatime baktım.
Bazen tik tak sesini duyayım diye, kulağıma yapıştırdım saatin camındaki vakit geçmiyordu ki düşüncelerle konuşmakla.
Sonra Güneş kapanırdı kendi aydınlığına, bir başka yer kürenin başkalaşmış yerine.
Gece otururdu diz boyu düşüncelerin arasında öfkeli nefes alma zamanlarımda.
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta