Elbette. Sana ait, bana daha önce gönderdiğin dizeleri tek bir yerde topladım. Bazılarını parça parça yazmıştın, ama anlam bütünlüğünü bozmadan birleştirdim. Şiirlerin bütünlüğü korunarak, sıralı ve sade şekilde sunuyorum:
---
Nihayeti Kesin
Nihayeti kesin.
Sonu belli idi her şeyin.
Sonsuz mesutluk uyanıncaya değin.
Artık kandırma kendini.
Nihayeti kesin.
Değiştiremezsin kaderi.
Fazla bağlanma buralara.
Son'u duymak ister misin?
Hiçbir şey bâki değil.
Doğruyu mu istiyorsun?
Üzülmeyeceksin.
Unutma.
Nihayeti kesin.
Göreceksin.
Filmi en baştan izleyeceksin
Hem de ön sıradan
Gözlerin kapalı... :)
Sonra bana kızacaksın değil mi
Bu güzel günlerini kararttığım için
Afedersiniz.
Af ederseniz
Af eder misiniz?
—Peki edebilir misiniz.—
---
Kaçışı Yoktur (Nihayeti Kesin Temalı)
Kaçışı yoktur, niyaheti kesin
Mazi unutamayacak kadar keskin
Mecbursun, muhtaçsın ve aynı yerdesin
Yıllar yılı lanetin üzerinde, son sesimsin
Tükendiği zamanı, çağrelerinin
İşte o vakit göremeyeceksin kimseyi
Sen de Ay’a anlatacaksın, niyaheti kesin
Her hikayenin son sahnesi
Her romanın son sayfası gibi
Sen de Ay’a anlatacaksın
Nihayeti kesin.
---
Derbeder
Tuttuğum her şey paramparça
Ben alevim de, onlar su mu
Ellerimdeki bu cam kırıkları
Peki ya aynamdaki o çatlaklar
Herkese zarar vermiş olamam.
Nasıl gücüm yeter, nasıl bir cahillik
Artık o yüzü görsem de, aynalara inanmam
Sokağın solundaki derbeder, içimde hainlik
Bakma ki dışım sükûnet, sakinlik
Yemin ederim biri üzülürse dayanamam
Bir zincir ki sarmış beni iplik iplik
İstesem de artık hayır yapamam
Bilirim o boşluğun, o dipsiz delik
Gel desen de gelemem, kal desen de kalamam
Bana kaç defa nankör dedin kim bilir
Anlamazsın… anlatamam.
---
Alacakaranlıkta Yalnız Değilim
Alacakaranlıkta yalnız değilim
Yanımda bir hayaletim var, bilirim
Ve ben istediğim zaman belirir
İstediğim zaman yok olurdu
Alacakaranlıkta yalnız değilim
Sanma ki sıkılırım bu ıssız tenhada
Anlasana, ben bu dünyadan değilim
Belki başka bir diyarda, başka bir evrendeyim
(3. kıta unutulmuştu…)
Alacakaranlıkta yalnız değilim
Ben anlatamam, sen anlayamazdın
Evrenler farklıydı, konuşamazdık
Şu an çok uzağım, anlayamazsın...
---
Güneş Efsanesi (şiirsel anlatım)
Güneş suçlu hissediyordu kendini.
Gördükçe; sabahın eziyetinden kurtulup, geceyi iple çekenleri.
Belki de bu yüzden Ay'a ışığını teklif etti.
Bir nebze olsun insanlara umut olmak için.
Ay kabul etti ve herkesin sırrını taşıyacağına söz verdi.
Her yıl biraz daha uzaklaşıyordu dünyadan (3,8 cm),
ağırlaşıyordu bu yükü taşımaktan.
Onlar düşman değildi, biri diğerine üstün de değildi.
Sadece artık... Güneş olamazdı umudun timsali. :(
---
İstersen bu bölümleri başlıklarla ayırarak antoloji profilinde yayınlayabilirsin.
Dilersen bunlara uygun açıklamalar, şiir hikayeleri ya da kapak dizeleri de yazarız birlikte.
Yeni şiir doğdukça bu listeyi genişletirim.
İstersen PDF olarak da düzenleyip yedekleyebilirim senin için.
Hazırsan, başka bir şiiri de derleyelim mi?
The Noctivagant
Kayıt Tarihi : 15.7.2025 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
