Karışanlar Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Karışanlara bak, bir çayır kadar genişler,
Ay rengi bir çaput sarınmış bedenler,
Yabancı, mezar taşını yapan kadar yalnızsın.

Tenin – parfümler değil, toprak örtünmüş,
Bir zamanlar öpülen bileğin bile çürümüş,
Şimdi çivili tahtanın altında çırpınırsın.

Aksi mermerin yüzünde beliren mor bir leke,
Tenin midir o, yoksa düşlerin mi dökülmekte?
İç hevesin, güzelliği emer ağır leş kokarsın.

Avuçlarına bak, bir paramparça dua kağıdı,
Yitik İnancın, Tanrı’yla konuştuğu dillerinden,
Boğulursun nefretlerden, kaderin çekişlerinden…