Sarmaşık taşın dağında yürürken
Güneşin özlemiyle yanıp tutuşur
Gönlüm mum gibi korda erirken
Karıncası bir damla suyla yetişir
Karanfil martının elinde kururken
Dalından kopar bir yürek dile akar
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta