Sen...
Bir kanser gibi
Kaplamışsın benliğimi.
Bir köşesindeyim düzenin.
Silik bir noktayken ben.
Bir gün öleceğim yine bir köşede.
Kimseler sormayacak.
Oysa bana diyorlar ki...
Onu boşver.
Kardelenim,
Buz ellim.
Bir kanser gibi kaplamışsın benliğimi.
İkinci bir kanser yaşamak.
Kardelenim,
Buz ellim,
Canım.
Kayıt Tarihi : 20.5.2008 09:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir çırpıda yazılıp söylense de, içinde dünyaları, aşkı, sadakati, söyleyen yüreğin namını taşıyan...
Taşıyamayacaklar, söylemeseler keşke...
Mesela benim öyle bir gücüm olsaydı da, her zaman ördüğüm duvarları onların önüne de örebilseydim...
İşte o zaman, açardı kardelenler...
Çözülürdü ellerin buzu...
Ağlar inler, ısınırdı yüreği...
"Beklemek" kadın gibiyse...
Kardelen gibi olmalı erkeklerde... Adamsalar eğer...
İşte o zaman biter yüreklerin bu buzul çağı...
Çağları aşar sevdaları...
O çok sevdiğim toprak kokusunu duydum yine...
Her zerresi tane tane döküldü ellerimden...
Özlemmiş şiir...
Hani o hep dediğin gibi...
İçimizden geldiği gibi...
Özlememiz bitti şükür...
Beyaz aşkı ölümsüz kılar,
Bu yüzden değil mi, kara buza saygımızda...
Nicelerine inşaAllah...
Sevgiler sana... Yolunu aydınlatan yüreğin ve rüyalarınca...
'Bir kanser gibi kaplamışsın benliğimi.
İkinci bir kanser yaşamak. '
her sevgi bir iz bıraksada gönülde
hiç bir iz karışmaz bir diğerine
TÜM YORUMLAR (4)