bir zamanlar buzul çağındaydık biz...
soğuktu her yer
benim sevdiğim gibiydi
kar topu oynardık
kardan adam ve kardan kadın yapar
evlendirirdik onları beşik kertmesiyle
sormazdık fikirlerini
bir adet havuç alırdık kardan adamdan başlık parası yerine
kardan kadın boynu bükük girerdi zifaf gecesine
kardan adam umursamazdı
malıydı artık o onun
bir adet havuca satın almıştı bütün bedenini
en şehvetli haliyle girdi gerdek yatağına...
sonuç mu?
Kardan kadının mavi umutları beyaz çarşafta bekaret kanına bulandı
ve adam...
orgazmın doruklarında karlarını eritti
yok oldu...
Bizler de içtik onun şehvete bulanmış ekşi suyunu
Kayıt Tarihi : 21.10.2008 22:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

öte yakada,başında heykel olan caddede otururdu,
körfez debremine nazire yaparcasına debrem yarat
tı,,belki utanır diye manzumeler yayınladım,tık yok
utanacağını ummuşdum;;muhtemelen heykeli göre göre duygularıda onun gibi taşlaşmış.kar erir,toprak emer,gören olmaz ama bu taş unutulmuyor........
TÜM YORUMLAR (2)