Kurşunlar,
Nakışlarını çizerken bedenlere;
Umudun desenlerini,
Mutluluğun mısralarını yaratırdı,
Bombardıman altında,
Hiç karartılamayan yüreğinde.
Karartılamadı odası,
Evine kurşunlar yağdı,
O yinede yazdı.
Nazım' dan öğrendi
İnsanı sevmeyi,
Ölümü satırlara gömmeyi.
Her satırla daha da sağlam bastı yere.
Karartma gecelerinde
Öğrendi ağlamayı,
Sonraları savaşla hep savaştı
Ve hiç ağlamadı.
Kayıt Tarihi : 26.12.2002 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!