Karanlıktayım Şiiri - Muhammet Çağrı Cih ...

Karanlıktayım.
Kopkoyu bir karanlıkta…
Yürüyorum, sana yazdığım bir türkünün satır aralarından.
Dudaklarımda gecenin anonim şiiri,
Yüreğimde Mazimin Allahsız esareti.
Ve tükenmeyen bir sensizlik.
Yasaklanmış sorular, bitmeyen sorgular,
Ardı sıra gelen imkânsız cevaplar…

Ağlasam sesimi duyar mı ki, seni yazdığım karanlıklar,
Haykırsam kulak verir mi?
Asırların sevdasını anlatan bu hikâyeler.
Yazar mı ki bir şiir,
Ayırır mı bir iki mısra bana, ağlayan bir şair gönül defterinden.
Anlatır mı gece mahpusluğumu,
Fısıldar mı rüzgâr seni ne çok sevdiğimi.
Gözyaşlarıma eşlik edip ağlar mı bulutlar.
Haykırır mı karanlık sana olan sevdamı,
Beraberinde gelen çaresizce sana elveda deyişimi.
Ve bırakır mı Azrail bir kez olsun görmeden seni.
Ya zamana ne demeli!
Yalnızlığın dirhem dirhem yüreğime işlediğinde,
Dondurur mu saniyelerini…

Öyle çok özledim ki sevdiğim Seni.
Ağlıyor güneş, bırakıyor deli bir rüzgâr kendini.
Savrulup gidince bir iki gözyaşım,
Yüreğimden sessizce kopuyor hıçkırıklar.
Titrek ellerimden düşer bin hatıralar.

Uzanır git gide sana olan ulaşılmaz yollar.
Ardı sıra yağar yağmur.
Düşer Bir damla gözyaşı seni sardığım cigaramın nefesine.
Karanlıkta yine belirir sensizlik.
Devrik cümlelerinin oluşturduğu bir hayatı yaşatır bana.
Dudaklarımdan dökülmeyen bir şiir olarak kalırsın,
Ömrümün geri kalan mısralarında…

Acılar dirilir, gönül mezarlığımdan.
Bir tebessüm belirir aydınlığın yalancı dudaklarından.
Karanlığımın baharında uçuşur kar taneleri.
Hayal meyal hatırladığım bir iki umut kalmış,
Siler süpürür umudumu ölümün soğuk nefesi
Verilir fermanım, infaz emri çıkar sen olan yüreğime.
Yüreğimi Satmamak için Ellere.
Kırarım kalemimi, yakarım yüreğimi…
Keser gözlerimin bileğini, Ağlarım sensizliğe…

Ağır sevdam!