Karanlık Şehir Şiiri - Ferhat Yılmaz

Küçük bir çocukken karanlıktan korkar kaçardım,
Şimdi karanlıkta yalnızlığımla dertleşiyorum
Defolup gittiğin gün içimdeki umut ışığı söndü,
Bütün dünyam karanlıklar içinde
Gündüzler olmuyor sensiz dünyamda,
Artık çok yalnızım
Meğer tek dostummuş yalnızlık,
Şimdi seni değil yalnızlar diyarını arıyorum,
Aşılmaz yolları olan bir garip diyar burası
Burda bedenler yanıyor gözler doluyor ama
Ağlayan gözler değil kalpler
Ve sokaklarında senin gibilere sitemler dökülmüş
Ahlar ırmak gibi taşıyor caddelerden
Düşünceler puslu bir hava burada
Feryatların oluşturduğu bulutlar
Senin gibilerin başına ızdırap yağdırmaya geliyor
Şemsiyeler değil,bizlerin sevgi dolu yürekleri koruyabilirdi sizleri
Ama artık herşey için çok geç
Helak olmuş bir kavim gibi eriyeceksiniz bu yağmurda
Gerçekten herşey için çok geç