Karanlık merdivenler...

Usulca iniyorum karanlık merdivenlerinden hayatın
Üzerimde soğuk bir tedirginlik
Elimi alamıyorum geçmişimden
Tutuyorum ucundan hayal perdesinin
Kestirmiyorum indiğim tapınağı
Nedir üzerine yüklediği gizemin kaynağı
Merdivenleri sayıyorum
Geriye dönmek ağır basıyor hep
Bilmem kaç katlı binanın
Orta katlarındayım
Yüzümde kirli sakalımın karamsarlığı
İncelmiş ayaklarım yorgunluğuma sarılmış
Korkuyorlar yığılıp kalmaktan
Sağ gözüm kayıyor korkularımdan
Dökülmeye yüz tutmuş saçlarımın parlaklığına
Sol gözüm direniyor kapatarak kapılarını
Gerçekliğin tüm yalancılığına
Boş ta kalan elim eteğimin ucunda
Dans ediyor kıvrımlarında zamanın
Köşede asılı duran deniz suyundan
Kum saati işliyor hareketini varlığımın
Üzerine birikmiş toz yığını
Sızıyor ve sızıyor suyuna zamanın
Bulandırıyor ne varsa ne yoksa
İçerdeki gölgeleri ürkütüyor
Kıpırdıyor elsiz vücutların solgun kelleleri
Bütün kadınlığı arkasında kadınların
Kayboluyor karanlığında varlıkları
Varlıklarının arkasında zamanın
Bilmem kaç katlı binanın
En alt katında.