Bir akşamüstüydü kapalı mahzene yerleştiğim gün
Işıklar söndü
Bilmediğim yüzlerce ses
Kulaklarım seslerin anlamlarını yitirmeye başladı
Zihnim…
Zihnime engel olamıyordum
Önce zihnim terk etti bedenimi, ardında ruhum…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta