Karanlık Gece Şiiri - Yasin Korkut

Niye geceler bu kadar karanlık?
Güneş neden ısrar ediyor doğmamakta?
Gökyüzünde ay bile yok,
Yıldızlar kayıp gecenin sonsuzluğunda.
Uyusam unuturum belki her şeyi,
Ama rüyalardan da kaçamam ya.

Sen olmayınca anlamsız bu geceler,
Hani derler ya; derdin biri bitmeden diğeri başlar.
Gecelerde benim derdim; biri bitmeden başlıyor öbürü,
Güneş durmak istemiyor üstümüzde,
Hemen geçivereyim diyor kimse görmeden.
Gözlerim güneşi arıyor alacakaranlıkta,
Derken, bir dağın arkasına gizlenirken
Görüyorum güneşi,
Kırmızı bir elbise içinde.
Kayboluyor dağların arasında,
Dermansız bir derdi başlattığından habersiz.

Yine her zamankinde uzun,
Her zamankinden karanlık bir gece...
Gecenin sessizliğini bozan uğultulu bir rüzgar,
Sanki yapraklar ağaçlarda durmaktan rahatsız,
Hepsi yarış ediyor yere düşmeye.
Belki de bu onları bu kadar mutlu eden,
Solarken, kendilerini bir deli rüzgara bırakmışlar,
Rüzgarın onları götürdüğü yere gitmek istercesine,
Acaba ben de bıraksam kendimi rüzgara,
Sana götürür mü rüzgar beni?

(Yazılış tarihi: Kasım 2002)