hava nekadar karardı.
içimide zifiri renge
boyadı sanki..
ruhum zaten bunalımlarda.
bir de karanlık..
aşkla oyun da gibi,
ikisi de ortasına almış beni,
sürüklüyor yaprak misali,
ordan oraya.
bir kendime gelsem,
karşı koysam
aşka ve karanlığa..
ama sen lâzımsın bana..
karanlık beni boğuyor
aşk ise,
sensiz neye yarar
bebeğim.
nefesini hissetmezsem
bedenimde,
ben zaten ölmüşüm.
hergünümde.
gözlerimin yaşı diner mi
sensizlikte.
karanlık aydınlığa,
kavuşur mu
her beklediğimde.
Kayıt Tarihi : 30.1.2007 12:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiir harikaydıııııııı
içimi de zifiri renge
boyadı sanki..
ruhum zaten bunalımlar da.
bir de karanlık..
aşkla oyun da gibi,
ikisi de ortasına almış beni,
sürüklüyor yaprak misali,
ordan oraya.
bir kendime gelsem,
karşı koysam
aşka ve karanlığa..
ama sen lazımsın bana..
karanlık beni boğuyor
aşk ise,
sensiz neye yarar
bebeğim.
nefesini hissetmezsem
bedenim de
ben zaten ölmüşüm
hergünüm de.
gözlerimin yaşı diner mi
sensizlikte.
karanlık aydınlığa,
kavuşur mu
her beklediğim de.
seni aradım hep, olmadığın karanlık hayatımda, olmadın bir ışık yansımadın bir türlü sıcaklığınla, halbuki güneş'i verdim sana bende olmayan sensiz güneşi, her sabahta viran olur karanlıklar sensizlikte, umar beklemek bende idi bir türlü anlayamadı ruh'um....gelmeyeceğini...
tebrikler abla,yüreğine sağlık.
sensiz neye yarar
bebeğim.
nefesini hissetmezsem
bedenim de
ben zaten ölmüşüm
hergünüm de.
gözlerimin yaşı diner mi
sensizlikte.
karanlık aydınlığa,
kavuşur mu
her beklediğim de.
içli şiir, güzel imada anlam almış
çok beğendim
menekşe hanım, yüreğine sağlık
tebrik ederim
saygılarımal
____bir ışık da sen yak o karanlığa-
bir mum da sen tut ; gönüllerin ziyasına ortak ol...
Karanlık aydınlığa kavuşur mu ?
Menekşe Gülay kaleminden gülüş tadında aydınlık arzusunda mısralar. İnsan benliğinin terk edemediği ve edemeyeceği en güçlü yanı olan sevgi ve bu sevginin insana neler kazandırdığı, neler kaybettirdiğinin muhakemesi.
Aşk ile karanlığı aynı kefeye koyan ve her ikisine karşı da cephe alıp bir aydınlık bir huzur mücadelesi veren, bu mücadelede umudunu katiyen yitirmeden kendine gelip karşı koyma cesareti bulan bir yürek.
Karanlık aydınlığa kavuşur mu? Kavuşur elbet.....
Şair hem karanlığa sebep içinde ki o kavuşma tadı vermemiş aşkı gösterirken yine o karanlığa karşı sevgisiyle umutlarıyla baş kaldırmakta. Bir yandan gözyaşı dökerken bir yandanda beklemeyi ihmal etmeden, bu bekleyiş içinde de aşkın , aşka muhatap Mecnunun yokluğundan yakınarak karanlığını aydınlıkla bütünleştirmek ve o karanlıktan bir an evvel kurtulmak istiyor.
Aşk aşıksız ne işe yarar. Leyla olmasaydı Kays nasıl Mecnun olurdu. Şirin olmasaydı kavrulur muydu Ferhat ve Ferhat olmasaydı acı çeker miydi Şirin? O acı karanlığa iter miydi her lahza Aslıyı ve o karanlığın içinden bile sevgisine sarılıp bir aydınlık telaşına düşer miydi Kerem! Aşk aşıksız ne işe yarar. Karanlık aşk olmadan o isli düğümünden kurtulur mu?
ve umut dolu , özlem dolu bir aşk canlanıp dirilmezse karanlık aydınlığa kavuşur mu?
Şair içinde büyüyen karanlığa sebep aşkta ki nasipsizliğini gösterirken yine o karanlığı yenik düşürmediği, zayi etmediği aşk ile ışığa uzatıyor.....
Eğer umut aşkın refikalığını yapacak ve umut çileyi omuzlayıp yine aydın bir gayeye koşacaksa karanlık aydınlığa kavuşacaktır elbette.
Bu güzel ve esasında çileden çıkma gayretine de bir umut ışığı yakıp yol gösteren şiirin şairi Menekşe Gülay hanımefendiyi canu gönülden tebrik ediyor ; içindeki karanlıktan bir an evvel sıyrılıp srıldığı umuduyla sevdasıyla beraber aydınlığına kavuşmasını diliyorum.....
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
TÜM YORUMLAR (12)