Karanlık aydınlığa döndü… Şiiri - Oktay ...

Karanlık aydınlığa döndü…

Bulutların en dolusunda saklandım,
Yağmuru bekledim, hayata akmak için,
Öyle sıkıldım ki; yalnızlığımdan,
Boğmak istedim, bir nefeste can gibi.

Gözlerim parladı, yüreğim hızla çarptı,
Doludizgin toz bulutu gibi geldim kendime,
Bıraktıklarım beni bekliyordu,
Kaybettiklerim tecrübemi eğeledi sadece.

Olmam gereken noktamda, dik duruşumla,
Doğan güneşte, gökyüzünün berraklığını seyrettim,
Görebiliyordum, ufuk çizgisindeki umudu,
Adımlarım istekli, yorgun bedenimi taşıdı.

Gittiğim gül bahçesinde, hayatı kokladım,
Tüm canlılığı ile dans ediyordu,
Oysa hiç böyle görmemiştim; kördü gözlerim,
Karanlık aydınlığa döndü, ben şimdi doğdum.

Oktay ÇEKAL
12.06.2011-14.50