Karanlık Şiiri - Oğuzhan Koçak 2

Uzak dağların tepesine yağan kar gibi
Soğuk ve yalnız bir kalabalık
Seslerin içinde ki sessizlik
Birgün tak eder bu aleme derin sessizlik

Cihan karmaşası dert olmuş insanoğluna
Sesleri o kadar çok çıkar ki açığa
Çıkar duyguları meydana
Derin sessizlik içinde kalabalığa

Zikr eyler sevda kalbe
Ama giden gelir mi kalbe
Gönül ister sevdayı kalbte
Ama o gelmek istemez kalbe

Kahr-ı perişan bu alil sevda
Bitmek istemez bazı hikayeler hayatda
Mecbur o bitirmiştir seni sonunda
Nihayet ikinizde gidersiniz derin sonsuzluğa

Karanlık başka birşeymiş
Karanlık sevdandan ne çekmiş
Gün ışığının kalbte sönmesi ne zormuş
Artık karanlık olması ne zormuş