Karanlığın Şavkı

KARANLIĞIN ŞAVKI
Eskimiş bir eylülün son gününde
Sebilhane bardağı gibi dizilmiştik sahile
sağ elimde yanan küllü sigaram
sol elimde sarılmış paçavra yüreğim
Çekiyorum bir fırt daha derinden
Etrafa yayılan duman kokusuna inat
İçimde faşist bir sevginin eğitim zayiatı
beynimde kudurmuş devrim planları
sabah güneşi
boyumuzun ölçüsünü alırken
yüreğim hala hoyratça kopuyor sanki
sen Gül karanlığın şavkı
etraf hala papatya ve gül kokuyorken
Düşünürken bir yudum su gibi
köpüren dalgaların üzerinde
kan diye yüreğimden içerken seni
sen gül
Bir gün herkes hesap verecek
belki bir umudu beklerken
belki bir ahı düşünürken
asıl direniş yüreğinde olacak
gülüşlerin yüzüne ayna olacakken
sokaklarda özgürlük aranırken
koşacağız çocuklar gibi maviliklere
devrimci olacağız özlerken yüreğimizde
sen gül karanlığın şavkı
gül kokunu bir an unutamıyorken
hacoviç/adana