Cebimde biriktirdim ben tüm yalnızlıklarımı,
şizofreniyi oynarken.
Aşk gibi üzerime çöken karanlığı karamsarın şiirlerine kafiye yapıp ışıktan kaçtım hep... Yarasalar gibi.
Ondandır yarasaların bana Karanlığın Bekçisi diye taktıkları lakap.
Bildiğim ve bil(me) diğiniz tüm gerçekleri unuttuğunuz ruhunuz gibi siyanürle erittim hafızanızdan.İki kelimeyi dudaklarımda ilişkiye girdirip boşaltamadım cenabet çehrelerinize.
Telaş etmeyin cehennemi çalıp cennetinizi ateşe verecek kadar gücüm var.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta