İsimsiz Şiir Şiiri - Ehyet Dumlu

Karanlığın ardı yine karanlık
Bu günüm karanlık, yarın karanlık
Kapkara bir geçmiş, derin bir kuyu
Battıkça batıyor hayallerimle

Hatıralarımı saklar yaşlı ceketim
Eski, yırtık, kir pas içinde
Köle pazarında kaybolmuş ruhum
Koştukça koşuyor adem peşinde

Huzurum isimsiz, kayıp bir şehir
Ekmek kırıntıları koymuş cebine
Ümidim yoksul, dilenci, mıtırıp
Yokluğun gölgesi düşmüş üstüne

Köy mezarlığında isimsiz bir taş
Ölümün karanlık eteklerinde
Bir tas su ile yediğim zehirli azık
Hiç ışık tutmuyor geleceğime
Kayboldu gençliğim kör caddelerde
Elinden tutan yok güzelliğinin
Soran yok simsiyah perçemi nerde
Akı erken sönmüş kor gözlerinin

Beynim isli kazan, yorgun mu yorgun
Altındaki ateş habercisi mi?
İçi kanla dolu kırık bir çanak
Büyücü kadının çaputlarıyla

Ömrüm çubuk tütsü, kokulu bir mum
Tükendi feleğin tin bakışıyla
Üfleyip söndürecek Azrail bir gün
Müezzinin sala haykırışıyla

15.01.2022