Cennetti ilk evimiz,
Topraktan yazılmış bir dua gibi duruyorduk,
Adem suskun, Havva ürkek,
Kendi yalnızlığımıza âşık iki kalptik.
Bir elma değdi kelamımıza,
Bir yasak, bir söz, bir bakış...
Ve cennet, geriye yas oldu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta