Karanlığı yazan Şiiri - Doğan Çeçen

Cennetti ilk evimiz,
Topraktan yazılmış bir dua gibi duruyorduk,
Adem suskun, Havva ürkek,
Kendi yalnızlığımıza âşık iki kalptik.
Bir elma değdi kelamımıza,
Bir yasak, bir söz, bir bakış...
Ve cennet, geriye yas oldu.
Yeryüzüne düştük
Aşk da bizimle sürgün edildi.

Sonra tufan başladı.
Nuh, gemisine türleri aldı
Ama unuttu kalpteki fırtınayı.
Bir kadın, bir adam
Birbirinin gözlerinde boğuldu.
Dalgalar arasında adını unutanlar vardı
Ve hâlâ sular çekilmedi içimizden.
Biz, aşkı gemiye almayanlardık.

Dağlara yazılan emirle inandı insan,
Ama kalbine kazıyamadı.
Ben denizi yaran bir kelime aradım
Ama firavunlar hâlâ içimdeydi.
Her aşk bir Mısır,
Her terk ediliş bir çöl oldu bana.
Ve ben her defasında yeniden doğdum
Kumdan saraylarda
Yanılmayı seçerek.

İnancı kanla boyayan eller gördüm,
Sevdayı çarmıha geren bakışlar...
İsa’yı değil, sevgiyi astılar
Oysa bir dokunuşla kör gözleri açabilirdi aşk.
Ama kimse istemedi görmek
Çünkü aşk hakikati de getirir yanında
Ve hakikat, çoğu yüreğe ağır gelir.

Geldik çöle
Bir bakışın yankısı yıllara bedel.
Mecnun olmadım da ne yaptım?
Her gün bir Leyla’nın adını kazıdım dağlara
Ama o dağlar bana dağ değil
Yasın heykelleriydi.
Leyla bir sembol,
Ama ben Mecnun kadar deliydim.
Çünkü aşk, yalnız delilere yakışır.
Çünkü aşk, akılla değil
Yürekle yazılır,
Karanlıkla yoğrulur.

Gönül arazim çöle döndü,
Arafta affını bekleyen bir mahkûmum.
Biliyorum ki bir mezar taşım olmayacak.
O zaman ben niye geldim dünyaya?

Dünyaya niye geldiğini bilmeyenlerin
İçinde yaşamaya mahkûm muyum?
Maskeli yüzlere katlanmak zorunda mıyım?
Kendi olamayan bende kusur arıyor,
Kendini cennette Adem sanıyor.

Adem mi Havva’yı, Havva mı Adem’i
Günaha sürükledi?
Anlatan, yazan, bilen yok.
Cennetten sürgün edilecek ne yaptılar
Ki nesli kendini kaybetti?

Şimdi siz aynaya bakarken,
Ben göğe bakıyorum.
Siz sahte tebessümlerle gün sayarken
Ben bir tek bakışa ömür adıyorum.
Leyla suskun, Mecnun gömülü…
İsa çarmıhta, Musa dağda,
Nuh tufanda, Havva sürgünde…
Ve ben,
Tüm bu hikâyelerin arasına sıkışmış
Karanlığı yazanım.