Karanfil Parmaklar Şiiri - Bilal Karaman

Söndürdüğün küllerinden yanmıyor
Gönül küstü yandığını anmıyor
Aşklar bir gecelik oldu olalı
Karanfil parmaklar kınalanmıyor

Zirveleri mekân tutan kar dedim
Çekip gitme kalbimdesin yar dedim
Neler çektim ne acılar yaşattın
Her günahın bir bedeli var dedim

Arzular sevmekten ivedi miydi?
Gitmeler asırlık ebedi miydi?
Gözlerinde cennetimi gördüğüm
Baharımı kışta koymakta neydi

İnsanmış insanın kuyusun eşen
Dert etmez dünyayı, derdiyle pişen
Zaman ömrün törpüsündendir amma
Damla damla insanmış gözden düşen

Bilal’ım gel takılıp orda kalma
Kaben döşte rahat ol darda kalma
Aşk vardır aşkları alır götürür
Tevekkül et Allah var gam da kalma……Bilal KARAMAN