Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
bilinmezliğin garip sancısında gözlerimize dolan o ışık...nefesimizi saran hasret kokusundan öbek öbek tomurcuklar..patlamaya hazır...dokunmaya kıyamadığın içinde büyütüp sarmaladığın sevgi...Nurcan hanım şiiriniz çok güzeldi..karanfil kokusunu duyumsatacak kadar güçlü...tebrikler...bende hissettiklerimi yazmaya çalıştım...selam ve sevgilerimle...
selam ve dua ile tebriklerimi sunuyorum.
tebrikler,
selamlarımı gönderiyorum
Karanfil yarla eşdeğer der gibi şiir..Hç bir seven yürek yarin solgunluğunu kaldıramaz değilki koparıversin..Şiirin mısra aralarında teşbih sanatının izleri vardı kutlarım tebrikler..
Güzel bir şiir okumanın hazzıyla tam puan diyor selamlarımı vede teşekkürlerimi iletiyorum..TEŞEKKÜRLER......yunus karaçöp
Karanfil yine hüzünlerle var buradada yüreğinize sağlık efendim.Allaha emanet olunuz
saygılarımla ümüt güngör
güzeldi...
tebriklerimi ve saygılarımı gönderiyorum...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta