KARAMSAR AŞK...
İşte,
Sonsuz, simsiyah bir ucurum beni çekiyor.
Şehirleri bütün küleleriyle, ağaçlarıyla, evleriyle.
Gittikçe bogan, yutan seller gibi geliyor bana.
Karanliklar kat kat kalbimi örteçek
Örtsün karanliklar beni yutsun.
Ben,
Sana öyle kırgınım ki
Kendini önemsemeyen biri için duruyorum.
Ben.
Sızlaniyorum farkinda bile değil
Dünya yalan, sevgi yalan, zevkler yalan.
Vefa, içtenlik, bağlilik yalan
Dogruluk ve içten bağlilik bulunmayan
Kalbler de aşk olur mu hiç?
Cenneti yaratacak olan senin kalbin
Gönlümün derinliklerine in ve beni gör
Orada işkenceden ve karanliktan başka ne var.
Bugün olanlar yarın karanlikta seninle birleşeçek.
Sevgin kalmadiysa insanliğindan yardim umuyorum.
Gerçek bir tabança kurşunu gibi beynimi deşeçek.
Zorda olsa yine saklama söyle
Gönlünde aşk kaldıysa
Onuda benim için harca ne olursun.
18 Şubat 2020.
Selami Sagir..
Kayıt Tarihi : 18.2.2020 14:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yoktur.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!