Karakaçan Şiiri - Mikdat Yıldız

KARAKAÇAN
Deeh,deeeh Karakaçan
Yürü,yürü haydi! ..
Görüyorsun,zamanı değil durmanın
Çocuklar ekmek bekliyorlar
Yürü Karakaçan yürü de
Biraz erken varalım eve...

Çüüş,çüüüş Karakaçan
Duur! ..Dursana be aslanım
Sen yorgunluktan bittin,
Ben neredeyse öleceğim...
Duyuyor musun şu uzaktan gelen sesleri?
Orada güzel kadınlar var
Güzelim kadınlar! ..
İçki,saz,eğlence,herşey
Dur.Dur da oraya gidelim...
Hep çalış,hep uğraş
Ne olacak sanki? ..
Biraz da biz keyfimize bakalım
Çocuklar ekmek bekliyormuş
Beklesinler,ne yapalım? ..
Çüüş,çüüüş Karakaçan
Duuuuur! ..Dursana be aslanım...

Deeh,deeeh Karakaçan
Yürü,yürü haydi
Görüyorsun,zamanı değil durmanın...

Ben sana bazen deh,
Bazı da çüş diyeceğim.
Birlikte tepeceğiz bu yolları
Beraber terliyeceğiz.
Ara sıra dinleme beni ne olur? ..
Ben zaten bilmiyorum ne yaptığımı
Bazen çüş yerine deeh,
Deh yerine çüş deyiveriyorum
Düşünmeden yanlış adım attığımı...

... Ama aldırma be Karakaçan
Biz böyle gelmiş,böyle gideceğiz
Ben sana deeh,çüüş demekte
Sense devam edeceksin
Aldığın emre itaat etmekte
Ve,sürüp gidecek böylece
Durmayalım haydi öyleyse...
.
Deeh,deeeh Karakaçan
Çüüş,çüüş be aslanım...

Mikdat Yıldız
Ankara 1965