Karacaahmet.. Şiiri - İbrahim Zarifoğlu

Serviler yalnız değildir:
Girift bir hüzün kokar
Her selâma eğilir
Eteklerinde sessizdir dostlar.

Zaman narin bir kuştur hep konar dallarına
her gün yeni ömürler sessizce düşerken tarlalarina
Zemheri çökse kıyılarına
Hem lapa lapa kar yağsa
Üşümez burada eller..
Minik tepelerinde bekleyen âsûde mevsimler..

Burada bir garip yazılır bir garip anılır isimler
Çığlıktır basılan son mühür.

Gülleri hem menekşeleri su istemez
Çehreleri buz kesmiş çiçekler çizilir
Solgun mermer taşlarına..

Burada selâm son kelâmdır.
Hüzün içredir kendince mavi gökler.
Suskundur soğuk mermerlere konmuş güvercinler.

Bu belde ki,
Her gün misafir eder nice bilinmez Âlemleri
Saklar sırlı düğüne mücevherlerini
Yinede bahtiyardır Karacaahmet
Yağmurlar yıkarken elemli gözlerini..

2001/ Karacaahmet

'İstanbullu Şiirler' adlı şiir kitabından/2010.