Karabasan kazanı. Şiiri - Vedat Korun

Ezel in kırık aynaları,
Ebed in hayal prizmaları,
Tüm umutların,hayali süsleri.
Sanki,buz kalıbından,
Usul,usul avuçlarıma damlıyor,
Yavaşca eriyip,buharlaşıyor,
Yok oluyor hayatım.
Akıp gidiyor, tatsız saniyelerim.
Bari, biraz tuzu,şekeri olaydı.
Tuzlu geçmiş,şekerli gelecek,
Hayalleri arasında.
Sarı sabahlar,kızıl akşamlar,kara gecelerin,
Sac ayağında.
Kaynar durur,karabasan kazanım.
Ömrümü pişirir,yakar eritir.
Sonrada,yerim kendi kendimi,
Afiyetle.

07-09-2007.