Karabasan Geceler Şiiri - Fatih Suretli

Menekşelerle süslerdim
Her gece rüyalarımı
Çiçekler aydınlığa açılırdı
Kör karanlıklarda
Geceler tatlı bir sabaha uyanırdı
Mahmur uykulardan
Bir sabah ansızın tutuldu gökyüzü
Umutlar tanrısız bir ayine durdu
Bütün mabetlerde
Seni anlatan kuşlar
Uzak diyarlara göç etti
Bir daha dönmemek üzere
Bir sessizlik çöktü çığlıklara.
Şimdi sen yoksun biliyorum
Hasretin çökmüş yüreğime
Kızılca kıyamettir yokluğun
Sesin dinmeyen bir türküdür
Kulaklarımda çınlayan nağmelerle
Sensizlik yargısız infaz
Kör bir kıyım
Sensizlik ihanet hançeridir
Bu kentin böğrüne saplanan
Ne yapsam bitmiyor bu azap
Yürüdükçe uzayan bir yol oluyorsun
Meçhule kalkan bir gemisin
Issız limanlarımda
Ne bir günahsın boynuma dolanan
Ne de bir sevap
Şimdi hangi hayale dalsam
Bir kâbus oluyorsun
Karabasan gecelerimde