Kara Toprak Şiiri - Karanlık Şair

KARA TOPRAK

Sevgili kara toprak,
Yine sana yazıyorum…
Belki son defa, belki de bininci kez…
Kim bilir, belki de yalnızlığımın tek sırdaşı sensin.
Benimle konuşmayan yıldızların,
Sırtını dönen gökyüzünün aksine,
Sen hep orada bekledin.

Çocukken,
Ayaklarımı çıplak basardım üzerine,
Toprağın kokusunu içine çekerdim.
Bilmeden, bir gün hayatımı da
Senin bağrına bırakacağımı…
O zamanlar,
Dünya bana büyük bir masal kitabı gibiydi,
Her yaprağı yeni bir umut,
Her sayfası yeni bir hayaldi…
Ne bilirdim masalın sonunda
Kara bir örtü serileceğini üstüme?

Gençliğim…
Ah, gençliğim bir rüzgârdı toprak!
Koştuğum yollar, haykırdığım şarkılar vardı.
Bir sevda düştü yüreğime,
Gözleri gökyüzü kadar derin,
Saçları rüzgâr gibi asi…
Ona yazdım bütün şiirlerimi,
Bütün umudumu, bütün yarınımı…
Ama kader,
Her zaman en güzel gülün dalında diken bırakır.
Sevdam soldu,
Ben suskun bir geceye dönüştüm.

Sonra yıllar geldi geçti,
Hayallerim birer birer yıkıldı.
Arkadaş bildiklerim gitti,
Kardeş dediklerim bile yollarını ayırdı.
Ben ise sustum,
Çünkü sözler de yorulurmuş,
Çünkü yürek de bir gün kanamaktan vazgeçermiş…

Ve şimdi kara toprak,
Ben anladım ki bütün ağıtların son durağı sensin.
Çocukluğum, gençliğim, sevgim,
Hatta hayal kırıklıklarım bile
Senin koynuna akacak bir gün.
Ben yandıkça yazıyorum sana,
Sen ise sessizce dinliyorsun beni.
Kimse bilmez,
Toprak sessiz görünür ama
En çok o konuşur aslında.
Gözyaşlarını saklar,
Çığlıkları yutar,
Bütün hikâyeleri bağrına gömer…

Bir gün ben de geleceğim sana,
Üstüme yıldızlar dökülecek,
Yağmur sessizce ağlayacak.
Belki bir mezar taşı olacak başucumda,
Belki de ismim bile okunmayacak rüzgârda…
Ama sen kara toprak,
Beni bağrına aldığında bileceğim ki,
Bütün suskunlukların cevabı
Senin sessizliğinde saklıymış.

Sevgili kara toprak,
Ben bu satırları kelimeleri sana
Bir ağıt gibi, bir vasiyet gibi bırakıyorum.
Çocukluğumun gülüşünü,
Gençliğimin rüzgârını,
Aşkımın yarasını,
Hayallerimin yıkıntısını…
Hepsini sana emanet ediyorum.

Çünkü sen,
Bağrını açan tek dostsun bana.
Ve ben sustuğumda,
Sen konuşacaksın çiçeklerle, rüzgârla…
Ben susunca,
Hayat devam edecek ama
Bütün hikâyem
Senin sessiz koynunda filizlenecek…