Kara Toprak Şiiri - Veysel Sari

Kara topraklar aldı yavrumu benden
Gözyaşlarım sel oldu, akar derinden
Daha dün koklardım o gül yüzünü
Şimdi topraklarda ararım izini

Ah, yavrum, kuzum, nereye gittin?
Beni bu dünyada yalnız mı ettin?
Kara topraklar, niye aldın onu?
Benim canım yanar, dinmez bu acı

Daha toydu yavrum, çiçekler açardı
Hayalleri vardı, yarınlar kurardı
Şimdi kara toprak, yorganı oldu
Benim feryadımı, kimseler duymadı

Ah, yavrum, kuzum, nereye gittin?
Beni bu dünyada yalnız mı ettin?
Kara topraklar, niye aldın onu?
Benim canım yanar, dinmez bu acı

Ey kara topraklar, verin yavrumu
Alın benden canımı, verin onu
Bu acı dayanılmaz, yüreğim kanar
Benim feryadımı, duy artık Allah'ım

Ah, yavrum, kuzum, nereye gittin?
Beni bu dünyada yalnız mı ettin?
Kara topraklar, niye aldın onu?
Benim canım yanar, dinmez bu acı